باورها و عقاید ادیان الهی همواره در میان پیروان آن ادیان از قداست ویژه‌ای برخوردار بوده و آنان در برابر اهانت به این باورها متاثر شده و به فراخور آن عمل، عکس العمل نشان داده‌اند. البته محل تردید نیست که مناظره و گفتگوی علمی درون دینی و یا میان ادیان با انگیزه کشف حقیقت نه تنها مذموم نیست بلکه مورد تائید ادیان الهی و دین مبین اسلام بوده و آنان که فقط از سر تقلید از نیاکان، دین خود را برمی‌گزینند مورد نکوهش اسلامند. "انا وجدنا اباءنا علی امة و انا علی اثارهم مقتدون."

با این توضیح آنچه که امروز خشم جهان اسلام را- در سطح امت‌ها- برانگیخته است، اهانت به ساحت مقدس پیامبر عظیم الشان اسلام با چاپ کاریکاتورهایی با شعار "آزادی بیان" است. اگرچه در برابر این رفتار گستاخانه، حق برانگیخته شدن احساسات و نمایاندن خشم و خروش مسلمین از این اقدام محفوظ است اما التفات پشت پرده و ریشع یابی شق اخیر اسلام ستیزی در درجه برتری از اولویت قرار دارد. آیا هدف از تجمع در برابر سفارتخانه کشورهایی چون اتریش و دانمارک، صرفا دشمنی با این کشورهاست؟ و آیا این کشورها در نقطه وسط سیبل دشمنان جمهوری اسلامی قرار دارند؟

پاییز سال 74، دادگاه محلی میکونوس آلمان با صدور رایی علاوه بر ایراد اتهامات واهی به جمهوری اسلامی، مقامات عالیرتبه نظام را- به زعم خویش- متهم و محکوم نمود. آلمان کشوریست که از سطح مبادلات اقتصادی گسترده‌تری نسبت به سایر کشورهای اروپایی با ایران برخوردار بوده است، با اینهمه دولت این کشور، با توجیه تفکیک قوا و عدم دخالت در مسائل قضایی این رای مخدوش را تأیید نمود و بر آن صحه گذاشت. در همان هنگام تجمعاتی مشابه تجمعات چند روز اخیر مقابل سفارت آلمان برگزار گردید و درخواست‌های مشابه و بلکه تندتر از آنچه امروز بیان می‌شود، در آن مقطع عنوان گردید. اما آیا آلمان هدف اصلی جمهوری اسلامی در میان دول درگیر با ایران بود؟

نگاهی به بیانات مقام معظم رهبری در همان ایام (نوروز 75)، در جمع زائران و مجاوران حرم رضوی، پاسخ روشن به پرسشهای فوق و راهگشا برای چینش دوستان و دشمنان در نگاه به آینده خواهد بود:

"ما در صحنه بین‏المللى مجبوریم با دشمنان این ملت مبارزه کنیم. اى کاش این ملت هیچ دشمنى نداشت و ما هم مجبور نبودیم با او مبارزه کنیم؛ اما این ملت، دشمنان لجوج، عنود، خبیث، رذل، فریبگر، دروغگو و خطرناکى دارد. باید با آنها مبارزه کرد. در زمینه مبارزه بین‏المللى نیز، ما دو گونه دشمن داریم. یکى دشمنان اصلى، که مبارزه ما با آنهاست و دیگرى دشمنان غیر اصلى. ما با آنها مبارزه نمى‏کنیم، بلکه سعى مى‏کنیم با آنها تفاهم نماییم؛ آنها را از اشتباه خارج و از دشمنى منصرف کنیم. این مربوط به دشمنان درجه دو است. حتّى در مواردى نمى‏شود به آنها دشمن گفت. عمده، دشمنان اصلى هستند.

دشمن اصلى براى جمهورى اسلامى کیست؟ امروز دشمن اصلى ما در دنیا، صهیونیست و استکبار است. اصل قضیه در دشمنى با اسلام و نظام جمهورى اسلامى و ملت ایران، صهیونیست و استکبار است.

اگر بخواهیم استکبار را درست ترجمه کنیم، امروز با دولت متجاوز و مستکبر و یاغى و گردنکشِ آمریکا تطبیق مى‏کند. امروز عمده مستکبرین عالم آنها هستند. داستان استکبار براى همه ملتها، داستان تلخى است."

"امروز در رأس دشمنان خارجى این ملت - که مبارزه اصلى سیاسى خارجى ما در دنیا با اوست - رژیم فاسدِ غاصبِ خبیثِ صهیونیستِ حاکم بر فلسطین اشغالى و پشت سر او، رژیم ایالات متّحده امریکاست."

"اینها دشمنان اصلى ما هستند. البته در گوشه و کنار دنیا، باز هم علیه ما دشمنى و خباثت مى‏شود، اما اینها آن اهمیت چندانى ندارد و مسأله اصلى نیست. همین قضایاى اخیر دستگاه قضایى آلمان که یک حرکت بسیار زشت و نفرت انگیزى را به خاطر صهیونیستها انجام دادند، از این نوع است. البته دولت آلمان خودش را کنار مى‏کشد و مى‏گوید به دستگاه قضایى کشورش مربوط است. هم ما مى‏دانیم و هم آنها مى‏دانند که این‏طور نیست که دولت آلمان، تسلّطى بر دستگاه قضایى کشورش نداشته باشد. جاهایى را خود ما مطّلعیم که اعمال نفوذ کرده‏اند. در حقیقت فشار صهیونیستها به دولت آلمان و دستگاه قضایى آن کشور است. اما اهمیتى ندارد. اینها کارهایى است که باید دولت ما و وزارت امور خارجه خود ما حلّ و فصل کنند که بحمداللَّه به خوبى مشغول خدمتند و کار مى‏کنند و حلّ و فصل هم خواهند کرد. اینها چیزى نیست که به عنوان یک مسأله براى ملت محسوب شود. آنچه که براى ملت مهم است، همان نکته‏اى است که اشاره کردم؛ یعنى مسأله امریکا و اسراییل. اساس مسأله این است."

با توجه به این بیانات و همانطور که در ابتدای این نوشتار ذکر آن رفت، شناخت صحیح دشمنان و تحلیل عمیق اهداف، استراتژی و تاکتیک‌های اجرایی او، از در افتادن به دام‌های گسترانده شده پیشگیری می نماید.

آمریکا و اسرائیل دشمنان اصلی جمهوری اسلامی ایران‌اند و این همان نکته‌ای است که غفلت از آن، مطلوب و مورد نظر این دو قدرت شیطانی است.برای واکاوی چرایی رفتار لابی‌های صهیونیستی فعال در اروپا و مطبوعات غربی نیاز به نگاه همه‌جانبه به تحولات نرم افزاری و سخت‌افزاری در میان جهان اسلام است.

در بعد سخت افزاری پیروزی های پیاپی اصولگرایان در انتخاباتهای لبنان، افغانستان، عراق و فلسطین (حماس) شواهدی بر این گزاره اند.

در بعد نرم‌افزاری موضوع، رئیس جمهور اسلامی ایران با تاکید بر دیپلماسی فعال در عرصه سیاست خارجی، خط قرمزهای غیرواقعی صهیونیستها را شکست و در هنگامی که رژیم صهیونیستی با عقب نشینی از غزه در صدد القای مشروعیت خود به افکار عمومی و هموار کردن راه مذاکرات علنی و عادی سازی روابط با کشورهای اسلامی بود، جمهوری اسلامی بار دیگر از اساس این مولود را غیر مشروع جلوه داد و احمدی نژاد برحذف اسرائیل از صفحه روزگار تاکید کرد. پس از چندی در حالیکه لابی های صهیونیستی هنوز در شوک این هجوم به سر می برند، شوک دوم (بر مبنای استراتژی "شوک و بهت" با به چالش کشیدن افسانه بی‌پایه هولوکاست توسط رئیس جمهور وارد گردید. منطق گفتاری احمدی نژاد هم ساده و قابل فهم بود و هم از منطقی استوار برخوردار. لذا به‌زودی طیف وسیعی از روشنفکران و اندیشمندان به همراه افکار عمومی جهان? -با وجود سانسورهای رسانه‌ای- به بررسی و ریشه‌یابی این علامت سوال بزرگ برآمد.

پرسشی که یافتن پاسخ آن نه دشوار بود و نه زمانبر و در صورت احاطه افکار عمومی جهان و بویژه مسلمین به حقیقت ماجرا و زیر سوال رفتن ماهیت وجودی و حقوقی رژیم اشغالگر، زیست این رژیم با خطر جدی مواجه می‌شد.لذا تعیین آلترناتیوی برای این مشغولیت ذهنی، در دستور کار لابی‌های صهیونیستی- آمریکایی غرب قرار گرفت و فاز اجرایی آن به کشورهای درجه دو اروپایی به لحاظ وجهه نرمتر آنان سپرده شد. و این همان نکته ای است که نگارنده، غفلت نسبت به آن را مطلوب قدرت‌های شیطانی می انگارد.

پروراندن ابعاد ضد بشری رفتارهای آمریکا و اسرائیل و زیر سوال بردن ماهیت وجودی این رژیم در تجمعات، بیانیه‌ها و هرآنچه که در ساختار و محتوا اعتراض به اهانت‌ به مقدسات? را دنبال می‌کند، راهکاری برای فرار از دام صهیونیستی پیش گفته است.

دیدگاه‌های دیگران ()