روزه گرفتن، بدون باز داشتن چشم و گوش و زبان از خطا و لغزش، فقط گرسنگى کشیدن است و بس!
باید پس از گذراندن هوا و هوس در کوره «استقامت»، با پتک سنگین «نه»، سر شیطان نفس را کوبید! آن گاه، دل را صیقل و با آب «توبه» شستشو داد؛ تا همچون آینه، نور حق بر آن بتابد و صفات عالیه در آن انعکاس یابد ...
رمضان، ماه نزول قرآن، ماه نزول «فرشتهها» و «روح» بار دیگر از راه رسید . دوباره سفره ضیافت الهى گسترده شد و پرهیزکاران به مهمانى خدا دعوت شدند! در این ماه اگر تمامى اعضاء و جوارح روزه باشد؛ حتى خوابیدن و نفس کشیدن نیز عبادت و تسبیح است .
ماه غلبه بر شیطان درون و بیرون و بى اعتنا شدن و بى توجهى به ظواهر فریبندهاى است که کمترین توجه به آنان، نورانیت درون را خاموش مىکند! ...
ماهى است که در شبهاى قدر آن باید، « دفترچه بیمه» زندگى را به مهر « تمدید اعتبار» امام زمان (عج) ممهور ساخت؛ زیرا در غیر این صورت، دیگر تحت پوشش ولایت نخواهیم بود!
«رمضان، ماهى است که ابتدایش رحمت، میانهاش مغفرت و پایانش آزادى از آتش جهنم است.»
اگر دل، دراین ماه، بهارى نشد؛ همیشه سال، پائیزى و سرد است .
سالکان، این ماه را به رفع تکلیف نمىگذرانند ... آن جا که مىتوان با قطره اشکى در نیمههاى شب، انبوه آتشى را خاموش کرد؛
آنجا که فرشتگان، به نزدیک ترین مدار زمین رسیدهاند؛
آنجا که شیاطین در « بند» هستند؛
آنجا که درهاى جهنم بسته است، درهاى رحمت باز؛
و ... آنجا که روزه سپر است از آتش!
چرا غفلت؟!
